Rozdział 8 - I Am Your & You Are Mine

Zwlekłam się z łóżka o 7. Na wpół śpiąco doczłapałam się do łazienki. Odkręciłam zimną wodę i umyłam twarz. Spojrzałam w lustro. Ymm dość... ciekawe. Na szkle była przyklejona karteczka.

"Słodko wyglądasz jak śpisz. Widzimy się po południu w kawiarni.      L. xx" 

Z wielkim uśmiechem na twarz szykowałam się do szkoły. Ale zaraz... czemu w kawiarni? Nie będzie go w szkole? Ehh no trudno. Ubrałam się i z zacieszem na twarzy usiadłam obok Niall'a w kuchni.
-Ej.. co ty taka szczęśliwa? Przerażasz mnie... - mruknął patrząc jakbym była opęntana. Zaśmiałam się.
-Jeszcze nigdy tak się nie cieszyłam że mam pracę
-Zrób jeszcze raz taki numer jak wczoraj to pożegnasz się z pracą i mieszkaniem tutaj, pamiętaj - mruknął i wziął kluczyki od samochodu - Chodź jedziemy
Po jakimś czasie siedziałam już na lekcji francuskiego. Przesiedziałam całą lekcje powtarzając tępo to co Pani kazała nam mówić. Potem chemia, kolejny angielski, geografia i matematyka. Prawie leżałam na ławce obliczając w głowie wzory i działania.
-Smith do odpowiedzi - burknęła pani Orth wpatrzona w dziennik.
-Ale czemu ja?? - Soph zrobiła zdziwioną minę.
-Bo nie masz kilku ocen, poza tym co to za dyskusja? Do tablicy i to biegiem
-Jakim biegiem? Na obcasach? - wskazała swoje czarne buty na średnim obcasie.
-Wiesz Soph ja bym raczej się nie chwaliła swoimi butami bo regulamin szkoły zabrania noszenia takiego obuwia - mruknęłam czytając przy okazji książkę zakrytą za podręcznikiem od matmy.
-Milagros ma racje i jeżeli zaraz nie zobaczę cię przy tablicy dostaniesz naganę! - Sophia jęknęła, stęknęła ale jakoś doczłapała się do tablicy. Matematyczka zapisała działanie a Soph po tym jak się przeżegnała zaczęła coś skrobać. Z błagącą miną odwróciła się do mnie. Bez dźwięcznie podawałam jej wynik a ona i tak nie rozumiała.
-Soph jesteś bardziej tępa niż myślałam! - załamałam ręce a klasa wybuchła śmiechem. Sophia próbowała udawać obrażoną ale i tak zaczęła się śmiać. Po lekcjach wysłałam Niall'owi SMSa że Soph odwiezie mnie do pracy. Zaparkowała pod kawiarnią. Moja przyjaciółka usiadła przy ladzie a ja szybko pobiegłam na zaplecze ubrać fartuszek. Summer zaraz po mnie wróciła na swoje stanowisko.
-Hej Mili  - uśmiechnęła się a potem wyciągnęła rękę do Soph - Jestem Summi
-Sophia - podała jej dłoń i kontynuowała wywód na temat jej kolejnej jedynki z matematyki. Ja słuchając jej trzy po trzy rozglądałam się po kawiarni.
-Kogo wypatrujesz? - spytała Summer wycierając blat.
-Nikogo.. - mruknęłam a Soph nie zwracała uwagi że nie słucham jej tylko rozmawiam z Sum. No cóż.. taka już jest nic nie poradzę że jest moją najlepszą przyjaciółką
-Ymm wiem że Liam'a - uśmiechnęła się troszkę ale po chwili posmutniała - Ale niestety. Był rano i powiedział żebym ci przekazała iż coś mu wypadło i się dzisiaj nie zobaczycie..
-O.. no szkoda - powiedziałam lekko zawiedziona - Jak ci poszło na egzaminach?
-Nawet dobrze ale gdybyś mi nie pomogła to bym nie dała rady - uśmiechnęła się.
-Nie ma sprawy..

Soph

-Mili! Słuchasz mnie? - Soph patrzyła na mnie oburzona.
-Tak szczerze to nie - powiedziałam patrząc na nią. Fuknęła i wywróciła oczami.
-O której kończysz?
-O 18
-Za późno.. - Sophia zrobiła smutną minkę.
-Jak chcesz Mili to możesz wyjść wcześniej.. Ty ostatnio zostałaś dłużej bo ja musiałam iść się "uczyć"..
-Nie Summer dziękuje ale..
-Chciałam cię zabrać na zakupy - mruknęła moja przyjaciółka.
-I tak nie mam kasy - burknęłam.
-Mili? Przecież dzisiaj wypłata.. zapomniałaś? Zawsze w czwartki...
-Ale pracuje tu nie cały tydzień więc myślałam że w tym tygodniu nie dostanę..
-Caroline taka nie jest.. Zapłaci ci za cały tydzień.
-W takim razie chodźmy na zakupy... proszę Mili! - Sophia zrobiła minę szczeniaczka i złapała mnie za rękę jakby wyjście na zakupy było ostatnią deską ratunku.
-No dobrze.. Dziękuje Summ - uśmiechnęłam się i poszłam do gabinetu mojej szefowej. Zapukałam i usłyszałam przytłumione "wejść". Caroline siedziała przy biurku i wypełniała papiery.
-O Milagros. Dobrze że jesteś, możesz odebrać wypłatę - wskazała kopertę z moim imieniem i nazwiskiem.
-Bardzo Dziękuje - zabrałam kopertę i wyszłam. Otworzyłam i przeliczyłam pieniądze. 150 funtów. Zrobiłam wielkie oczy. Za tydzień w kawiarni? To aż 600 funtów miesięcznie!
-To co, idziemy? - spytała Soph podnosząc się z krzesła. Pokiwałam głową i pobiegłam na zaplecze. Przebrałam się i stanęłam w drzwiach z Sophią.
-Dziękuje Summer - uśmiechnęła się a ja wyszłam z kawiarni. Pojechałyśmy do nowo wybudowanego centrum handlowego. Zostałam zaciągnięta do kilku sklepów. Ja kupiłam sobie zaledwie 2 bluzeczki a Soph z każdego sklepu wychodziła coraz bardziej obładowana - Zróbmy sobie małą przerwę, ok?
-Dobrze. Chodźmy może coś zjeść? - pokiwałam szybko głową. Umierałam prawie z głodu. Skierowałyśmy się do McDonald'sa. Soph zajęła stolik a ja poszłam złożyć zamówienie. Po chwili czekania usiadłam i podałam mojej przyjaciółce jedzenie. Nagle zawiesiła wzrok na czymś za moimi plecami.
-O co chodzi? - odwróciłam się i nagle straciłam cały apetyt. Liam stał i przytulał się z jakąś dziewczyną około paręnaście metrów dalej.
-Emm Mili? Wszystko dobrze? - spytała Sophia łapiąc mnie za dłoń. Pokiwałam niefrasobliwie głową.
-Tak. Tylko muszę na chwilę do toalety - wstałam energicznie z krzesła przy okazji przewracając je. Zwróciłam na siebie uwagę wszystkich osób które były w pobliżu gdy krzesełko gruchnęło o podłogę. Jak się odwróciłam zobaczyłam też że Liam i jego dziewczyna mnie zauważyli. Czując wzbierające w oczach łzy pobiegłam do damskiej toalety. Oparłam się dłońmi o umywalkę i pozwoliłam łzą płynąć. Zabolało. Nic sobie wprawdzie nie obiecywaliśmy ale uznałam to jak mówił że nie pozwoli nikomu mnie "skrzywdzić"... a zresztą. Czemu musiałam się zauroczyć akurat w kimś takim. Przemyłam twarz zimną wodą. Pewnie przy okazji rozmazałam do końca maskarę. Gdy spojrzałam w lustro zobaczyłam Liam'a. Odwróciłam się z piskiem. Patrzyłam na niego wielkimi oczami i przełknęłam głośno ślinę.
-To damska toaleta - mruknęłam.
-Co się stało Aniele? - spytał podchodząc parę kroków w moją stronę. Chciałam się odsunąć ale i tak byłam przyciśnięta plecami do umywalki.
-Nic - burknęłam i znów odwróciłam się do lustra. Odkręciłam wodę chcąc zmyć resztki makijażu. Słyszałam jego ciche kroki a po chwili poczułam ręce na biodrach. Położył brodę na moim ramieniu.
-Chodzi ci o Danielle?

Danielle

-Zależy kto to Danielle - patrzyłam na nasze odbicie. Patrzył mi prosto w oczy. Odwróciłam wzrok.
-To moja... przyjaciółka.
-Wszyscy zawsze tak mówią - odparłam cicho.
-Ale Mili.. Ona naprawdę już jest tylko przyjaciółką
-Już? Czyli co?
-Była moją dziewczyną - zaczął dłońmi wodzić po moich bokach - A teraz jestem tylko twój Aniele - mruknął do mojego ucha wywołując ten cholerny dreszcz.
-Nic sobie nie obiecaliśmy. Ty nie jesteś mój, ani ja twoja.
-Ty jesteś moja
-Niby z jakiej racji hę?
-Tego nie trzeba wyjaśniać Aniele. Jesteś moja i koniec kropka - pocałował mnie w czoło i wyszedł. Stałam chwilę zdziwiona. Drzwi znów się otworzyły i stanęła w nich ta dziewczyna.
-Z Liam'em już nic mnie nie łączy prócz przyjaźni
-Kazał ci to powiedzieć?
-Nie, po prostu sama widziałam jak na niego patrzyłaś
-No i?
-W sumie to nic. Ale.. proszę uważaj na niego. Dobrze?

Dominika Stypuła - Nie musisz już przepraszać, rozumiem że mogło się to wydać dziwne że jest podobna "sytuacja" w ff.

Poza tym powrót Milagros do domu po tamtym wieczorze to było odzwierciedlenie dnia z MOJEGO życia :)

Na razie CHYBA nie pojawi się kolejny rozdział na "Angel".

Powód : Tym razem nie miałam problemu z internetem tylko z prądem... :/

Pokręcili coś w elektrowni i przez 24h nie miałam prądu -,-

I tym samym nie miałam jak napisać rozdziału.