Rozdział 41 - I will not forget

Zjedliśmy pyszny obiad przygotowany przeze mnie i Mamę Harry'ego. Bawiła mnie postawa Summer wobec Pani Styles. Starała się zrobić jak najlepsze wrażenie. Siedziałyśmy w salonie na kanapie, Hazz robił coś u siebie, tak samo jego Mama w swoim pokoju. Zostałyśmy same na kanapie w pomieszczeniu i piłyśmy herbatę. Summi rozglądała się po półkach na którym było pełno zdjęć. Mama Harry'ego tak samo jak ja lubi fotografie. Dziewczyna Hazzy przyglądała obrazkom i zacieśniła palce na kubku.

-Dużo czasu ze sobą spędzaliście.. - mruknęła patrząc na zdjęcia moje i Loczka. No trochę tego było.
-Już trochę się przyjaźnimy. Ale spokojnie. Jest cały twój - uśmiechnęłam się do niej. Odwzajemniła uśmiech. Gadałyśmy jeszcze parę godzin, może gadałybyśmy dłużej ale Summer zasypiała na siedząco - Dzień pełen wrażeń Summi, idź już spać zanim tu zaśniesz - pogłaskałam ją po ramieniu i sama wstałam z kanapy. 
-Do jutra Mili - zamknęłam się w pokoju, który wcześniej należał do Gemmy. Tęsknie za nią. Była kochana. Zacisnęłam mocno powieki żeby zatrzymać łzy. Przebrałam się i położyłam na łóżku. Wpatrywałam się w sufit. Nie ma bata, na pewno nie zasnę. Zza ściany usłyszałam śmiech Summer. Zmarszczyłam brwi i wygrzebałam się z pościeli. Wiem że tak nie wolno ale przystawiłam ucho do ściany. Mruczeli coś do siebie a Summi cały czas się śmiała. 'Doll, proszę. Raz tak szybko' Harry mówił cicho ale wszystko słyszałam. 'Jesteśmy u twojej mamy, za ścianą jest Mili, a ty chcesz jeszcze się kochać?' dziewczyna znów wybuchła śmiechem. Całkiem jak ja i Liam. Liam. Teraz już się nie powstrzymałam a łzy spłynęły po mojej twarzy. Czemu płaczę po tym cholernym potworze..? Wróciłam do łóżka i zakopałam się w pościeli. Zamknęłam oczy i próbowałam zasnąć. Nie pamiętam co mi się śniło, ale obudziły mnie jakiś szmery. Jest środek nocy. Skierowałam swój wzrok na okno. Pisnęłam cicho widząc postać siedzącą na oknie. Szeroko otwartymi oczami wpatrywałam się w osobę która jedną nogą była w pokoju a drugą ułożoną butem na parapecie.       MUZYKA
-Czemu nasz związek i plany na przyszłość, poszły się jebać? - usłyszałam cichy głos Liam'a. Jak on mnie znalazł? To zdanie huczało w mojej głowie. Nie byłam pewna czy mówi do mnie czy głośno myśli? Podniosłam się do pozycji siedzącej. 
-Nie mieliśmy planów na przyszłość - odparłam niepewnie. Jego cichy acz słyszalny śmiech dopadł moich uszu. 
-No tak, może tylko ja je miałem. Ale w każdym razie, czemu to co między nami było się zniszczyło? 
-To ty, to zniszczyłeś Liam. Pobiłeś mnie - odgarnęłam rękach i włosy żeby pokazać mu ranę na ramieniu. Wyglądała coraz gorzej. Payne zmarszczył brwi. Zeskoczył z okna do pokoju i przykucnął obok łóżka. Złapał mnie delikatnie za ramię i ucałował każdą ranę na moim ramieniu, jego lekki zarost drapał moją skórę. Wyrwałam mu ramię i skrzywiłam z bólu. 
-Uważaj na nie - mruknął patrząc na moją rękę. 
-Teraz mi to mówisz? - prychnęłam. Liam westchnął cicho. 
-Nie chciałem tego.. 
-Czy ty siebie słyszysz? Jak niby nie chciałeś, skoro to zrobiłeś?! - odparowałam. 
-Kocham cię
-Mam w to uwierzyć? - wywróciłam oczami. 
-Bez ciebie jestem nikim, nie mogę żyć gdy ciebie nie ma obok mnie 
-To się przyzwyczaj - wyszeptałam, położyłam się plecami do niego, a po moich policzkach spłynęły łzy. Ja go tak bardzo kocham. Kocham kogoś kto tak mnie niszczy.. 
-Błagam Mili, zrobię wszystko, nie zostawiaj mnie.. Zmienię się.. - wybuchłam nerwowym śmiechem. 
-Ostatnio słyszałam że przeze mnie nie możesz - mruknęłam siąkając cicho nosem. 
-Byłem pijany 
-Słowa pijanych to myśli trzeźwych. Powiedziałeś też że jestem nic warta - nie dałam rady powstrzymać szlochu. Czułam jak kładzie się na resztce przestrzeni na łóżku i przytula do moich pleców. 
-Nie prawda - pocałował moją szyję. Wzdrygnęłam się czując jego usta na mojej skórze - Byłem zalany w trzy dupy, i kierowała mną złość bo myślałem że mnie zdradziłaś - mruknął w moje włosy. 
-A teraz tak nie myślisz? - spytałam beznamiętnym głosem. 
-Nie. Wiem że tego nie zrobiłaś bo ten twój Chad jest pedałem - wywróciłam oczami na to określenie. 
-Skąd wiesz? 
-Gdy byliśmy z Zayn'em w jego mieszkaniu, znaleźliśmy zdjęcia. Różne. 
Leżeliśmy chwilę w ciszy. Czułam jego ciepły oddech na mojej szyi. Przytulił mnie do siebie. Nawet taki mały gest sprawiał mi niebywałą przyjemność. 
-Zrobiliście coś Chad'owi? - spytałam podejrzliwie jak i pełna niepokoju. 
-Trochę go poturbowałem ale jak wychodziliśmy to zadzwoniliśmy po karetkę. 
Odwróciłam się do niego szybko. 
-Skoro tylko trochę go poturbowaliście to po co karetka, do cholery?! - pisnęłam. Spojrzał mi w oczy. 
-Powiedziałem że mogę zabić jeżeli ktoś cię tknie. 
-Liam.. z.zabiłeś g..go?! - wyszeptałam gorączkowym tonem. Pokręcił szybko głową. 
-Nie. Ale wykrwawiłby się... - mruknął owijając sobie kosmyk włosów na swoim palcu. Patrzyłam na niego z niedowierzaniem. Spojrzał mi w oczy i zaczął lekko przybliżać. Musnął moje usta. Nie przerwałam tego całusa - Kocham cię. Jesteś dla mnie wszystkim, wróć do mnie 
-Po tym co zrobiłeś mojemu przyjacielowi? Nie ma mowy.. - znów położyłam się do niego plecami. 
-Uwierz mi. Już więcej nic takiego raczej nie zrobię - zignorowałam to raczej i odkręciłam lekko głowę w jego stronę - Kocham cię
-Ja też cię Kocham. Ale nie wrócę z tobą. Nie po tym co mi zrobiłeś - zagryzłam policzek od środka. Za mocno, po chwili poczułam metaliczny smak krwi w ustach. 
-Milagros. Co mam jeszcze zrobić? Zrobię wszystko, tylko wróć do mnie.. 
-Zrób jedną rzecz - wyszeptałam. Zobaczyłam w jego oczach nadzieje. 
-Co tylko zechcesz Aniele
-Odejdź i zapomnij o mnie - kolejna fala łez rozmazała mój widok. 
-Nie mówisz poważnie. 
-Nigdy nie byłam tak poważna Liam. Nasz związek mnie niszczy. Więc po prostu zostaw mnie, i zapomnij - odwróciłam wzrok. 
-Wiesz że nie zapomnę - odparł wstając z mojego łóżka i podchodząc do okna. Uśmiechnęłam się przez łzy. 
-Wiem. Ja też nigdy nie zapomnę..