Rozdział 20 - Don't touch me

*Milagros*

-Liam, co to miało być?! - wydarłam się na niego gdy wróciliśmy do domu - Czemu rzuciłeś się na mojego przyjaciela?! 

-On próbuje zrazić ciebie do mnie - mruknął idąc do kuchni. 

-I tylko dlatego rozwaliłeś mu twarz?! - poszłam za nim. Odwrócił się do mnie z miną pełna po wątpienia.

-Twarz? Zaledwie wargę mu rozwaliłem. Miał szczęście bo mogłem mu złamać nos - czemu jest taki obojętny? 

-Liam! - wreszcie na mnie spojrzał. 

-Milagros! - zmrużyłam oczy. Dlaczego się tak zachowuje? - Mówiłem ci. Zawsze będę zazdrosny a szczególnie o tego twojego Styles'a! - patrzyłam na niego zdziwiona. 

-Nie musisz. Tłumaczyłam ci wiele razy : jestem twoja. A Hazzu to mój przyjaciel. Tylko i wyłącznie - zarzuciłam mu ręce na szyje. Cmoknął mnie w czoło. 

-Jeżeli zbliży się znów do ciebie, zabije go - szepnął i wyszedł do salonu. Usiadł na kanapie i włączył telewizor. Świetnie. Pełna olewka. Stanęła przed nim zasłaniając TV. Zmrużył oczy - Aniele - jęknął. Usiadłam mu na kolanach. 

-Błagam cię. Harry mnie nie chce. Ja tak samo jak on dla mnie jestem tylko jego przyjaciółką. 

-Właśnie że nie kochanie. Nawet nie wiesz co on może do ciebie czuć - oparł swoje czoło o moje. Czułam jego ciepły oddech na policzku. Patrzyłam zdziwiona w jego oczy. 

-O czym ty mówisz? - pogłaskał mnie po policzku. 

-Boje się Mili. On też może cię skrzywdzić - mruknął odwracając wzrok. Wstałam z jego kolan. 

-Gadasz jak opętany!

-Nie Aniele.. On chce się zemścić. I może użyć do tego ciebie. Teraz wie że zależy mi na tobie - stanął na przeciw mnie i złapał moje nadgarstki. 

-Liam przestań! Sam próbujesz przekonać mnie że Harry to ten zły! 

-Bo tak jest! - wydarł się na mnie. 

-Po pierwsze : nie krzycz na mnie. Po drugie : Oboje zaczynacie wymyślać! - warknęłam i odwróciłam się na pięcie. Rzuciłam się biegiem korytarzem i zamknęłam się w łazience. Usiadłam na podłodze. Po chwili rozległo się walenie do drzwi. 

-Aniele otwórz - jego głos był spokojniejszy. Może bym się nabrała ale nie teraz. Przywalił w drzwi aż się zatrzęsły - Otwórz je do cholery! Nie będę kilka razy prosił! 

-Ty nie prosisz! - syknęłam tak żeby usłyszał. Głośno westchnął. 

-Proszę otwórz te jebane drzwi bo je wyważę! 

-Spadaj! - odparowałam i oparłam się plecami o drewnianą płytę. Poczułam ból w plecach, krzyknęłam i upadłam na podłogę. Jęknęłam. Nie mogłam się poruszyć. Czemu wszytko się rozmazuje?

*Liam*

Czemu ona musi mnie tak denerwować?! Powiedziałem że wyważę to wyważę. Uderzyłem barkiem o drzwi. One rzeczywiście pękły ale usłyszałem krzyk Milagros. Przerażony klęknąłem przy niej. Leżała nie przytomna na kafelkach. 

-M..Milagros?! Mili otwórz te oczy! - krzyknąłem na nią bez sensu. Wziąłem ją na ręce i zaniosłem do samochodu. Niech jej nic nie będzie.

Siedziałem w szpitalu. Przede mną stanął lekarz. 

-Jak ona się czuje?? - od razu zacząłem wypytywać się o nią. 

-Nic jej nie jest.. Zemdlała przez uderzenie w głowę..

Cholera. Gdy drzwi pękły musiała dostać w tył głowy. Ja.. Przejechałem dłonią po twarzy. 

-Dobrze, nie ważne. Mogę ją zobaczyć? 

-Oczywiście. Już się obudziła.. - mężczyzna zaprowadził mnie w miejsce gdzie leżała moja Mili. Gdy mnie zobaczyła zrobiła przerażone oczy. Usiadłem na skraju jej łóżka. 

-Aniele - złapałem ją za dłoń. Szybko mi ją wyrwała. 

-Nie dotykaj mnie! - syknęła. 

-Milagros.. Ja prze.. 

-Wyjdź - jej oczka się zaszkliły. 

-Co ty mówisz Mili? - położyłem dłoń na jej policzku. Odwróciła głowę. 

-Wyjdź, zawołaj jedynie pielęgniarkę - burknęła i położyła się na łóżku. 

-I tak do mnie wrócisz. Czy tego chcesz czy nie. Jesteś moja! - warknąłem.

-Wal się 

Wziąłem głęboki oddech i wstałem. Poprosiłem jedną z pielęgniarek do mojej Mili. Stanąłem w drzwiach. 

-Proszę zadzwonić do Niall'a Horan'a - szepnęła do pielęgniarki. 

*Milagros*

Kątem oka widziałam w drzwiach Liam'a. "Mogę?" szepnął prawie bez głośnie. Nie wiedząc co robię pokiwałam głową. Przysiadł obok mnie na łóżku. 

-Aniele przepraszam.. Naprawdę nie chciałem żeby to tak wyszło - pogłaskał mnie po dłoni. Teraz jej nie wyrwałam - Chce wiedzieć co robisz.. Przestraszyłem się że a tych nerwów sobie coś zrobisz.. 

-O czym ty mówisz? - zmrużyłam oczy. Odwrócił moją rękę i wskazał pewne punkty na moim nadgarstku. 

"(...) -Nie chce o tym teraz mówić.. (...)"

-Myślisz że nie widziałem? - utkwiłam wzrok w ledwo widocznych bliznach. Odwróciłam głowę. Nie chciałam patrzeć mu w oczy. Było mi trochę wstyd że je widzi. Złapał mnie za podbródek. 

-Już i tak tego nie robię - mruknęłam. 

-A czemu robiłaś? - pogłaskał mnie kciukiem po przegubie. Westchnęłam i pokręciłam głową.

-Nie chce o tym teraz mówić.. - zobaczyłam że Payne kiwa głową. 

-Mogę cię zabrać do domu?  

-Niall niedługo po mnie przyjedzie - burknęłam. 

-Miluś.. Proszę - szepnął nachylając się w moim kierunku a po chwili musnął moje usta. Wybuchłam śmiechem. 

-Jak ty mnie nazwałeś? - Liam uśmiechnął się lekko. 

-Jedziemy? - wywróciłam oczami i pokiwałam głową. Mój Liaś pomógł mi się ubrać i już mieliśmy wychodzić gdy w drzwiach pojawił się mój brat.

Jakiś dziwny, dramat xD 

Mam do was pytanko.. 

Jak dowiedzieliście się o tym blogu/fanfiction? :)

Z góry mówię że nie wiem kiedy będzie next bo w tym tygodniu jadę na koncert i podpisywanie płyt i chyba nie będę miała czasu napisać.